Τεχνολογική μοναδικότητα!?

«Τεχνολογική μοναδικότητα (technological singularity) ονομάζεται η εμφάνιση μιας υπερευφυΐας με τεχνολογικά μέσα. Αφού οι δυνατότητες μιας τέτοιας ευφυΐας θα ήταν δύσκολο να γίνουν καταληπτές από τον ανθρώπινο νου, η εμφάνιση μιας τεχνολογικής μοναδικότητας αντιμετωπίζεται ως ένας διανοητικός ορίζοντας γεγονότων, πέραν του οποίου τα συμβάντα δεν μπορούν να προβλεφθούν ή να κατανοηθούν.

Η συνηθέστερη άποψη των υποστηρικτών της μοναδικότητας είναι ότι, η "ευφυής έκρηξη", όπου υπερευφυΐες δημιουργούν ακολουθίες γενεών αυξανόμενα ισχυρών νοών, μπορεί να συμβεί ταχύτατα και μπορεί να μην σταματήσει έως ότου οι γνωστικές ικανότητες ενός αντιπροσωπευτικού νου υπερβούν εκείνες ενός οιουδήποτε ανθρώπου.» (Βικιπαίδεια)

Πρέπει να πω ότι το θέμα αυτό μου άρεσε πάρα πολύ και μου κίνησε το ενδιαφέρον. Δεν ήξερα την έννοια αυτή. Και τι έγινε; Πολλές έννοιες δεν ήξερα αλλά αυτό το φαινόμενο θα είναι πολύ ενδιαφέρον.

Όταν το σκέφτομαι βλέπω μαι εικόνα του κόσμου πολύ φωτεινή με πολύ ήρεμη ζωή.

Από την άλλη, αυτό μπορεί να είναι και καταστροφικό για τον άνθρωπο αν δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τον εαυτό μας, πως θα κατανοήσουμε ανώτερη νοημοσύνη ή θα μπορέσουμε;

Υπάρχει ανάγκη για αυτό, θα το επιδιώκει ο άνθρωπος ή θα γίνει από μόνο του. Δεν μπορεί να γίνει από μόνο του, εδώ είναι ο έλεγχος από την πλευρά του ανθρώπου.

Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή υπήρχαν μόνο σταθερά τηλέφωνα και πάλη η επικοινωνία γινόταν εύκολα μέσω τηλεφώνου μόνο μέσα στη πόλη. Όταν έπρεπε να έρθει η ξαδέλφη μου από το χωριό, εγώ ήξερα μόνο την ημέρα που θα έρθει, περίπου και αυτό. Την περίμενα από το πρωί και σκεφτόμουν ότι καλό θα ήταν να μπορούσα να δω ανά πάσα στιγμή που είναι η ξαδέλφη μου.

Τώρα εύκολα μπορούμε να μάθουμε που βρίσκεται το άτομο που μας ενδιαφέρει απλά ρωτώντας τον στον τηλέφωνο, ακόμα και μέσω δορυφόρου να τον δούμε!!!

Άλλο όνειρο μου όταν ήμουν μικρή ήταν να ξέρω πότε έχουν γενέθλια οι φίλοι μου. Μάλιστα, άρχισα να μαζεύω ημερομηνίες για να μπορώ να τους ευχηθώ χρόνια πολλά.

Τώρα αυτό το κάνει για μένα το facebook, δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα.

Και τι ανάγκη θα καλύπτει η τεχνική μοναδικότητα;

Σε ότι αφορά το transhumanism, ας πάρουμε την super μακροζωία δηλαδή το να ζούμε όσο θέλουμε. Ο άνθρωπος στην εποχή μας ζει περισσότερα χρόνια, αλλά έχουμε πολλά άτομα με χρόνια νοσήματα. Ίσως η ιατρική έκανε την δουλειά της καλά, δεν πεθαίνει ο κόσμος από βακτηριακές λοιμώξεις τόσο συχνά όπως παλιά. Τώρα πρέπει να γίνει κάτι για να μην γερνάμε.

Το θέμα να ζούμε όσο θέλουμε μπορούμε να το πάρουμε και αλλιώς. Πρώτα, ο άνθρωπος έχει κάποια δυνατότητα να επεκτείνει την ζωή του με την δύναμη της θέλησης του.

Συχνά θέλει να πεθάνει όταν σωματική του υγεία είναι άσχημη ή λόγο της κατάθλιψης, χωρίς να είναι άρρωστος σωματικά.

Εδώ μπορεί να βοηθήσει η ψυχολογία.

Και επίσης σε αυτό το θέμα, αυτό που έχουν βρει είναι ότι με την μακροζωία σχετίζεται το να ανήκεις σε κοινότητα, να έχεις καλές σχέσεις με τα μέλη της κοινότητας και να συμμετέχεις σε δραστηριότητες της. Έχω δει μελέτη περίπτωσης ενός χωριού στην Ιταλία.

Η περισσότερη αλληλεπίδραση και επικοινωνία με περισσότερες κοινότητες που υπάρχει τώρα μέσω τεχνολογίας μπορεί να συμβάλλει στην μακροζωία μας; 
 

Σε ότι αφορά την super νοημοσύνη, ναι, μας βοηθάει η τεχνολογία, αλλά δεν είμαστε ακόμα κυβέρνο - οραγανισμοί (cybors) γιατί το τηλέφωνο π.χ. το κρατάμε στο χέρι δεν είναι μέρος του σώματος μας. Όταν γίνει ενσωμάτωση των τσιπ τότε είναι άλλο θέμα.

Το τρίτο θέμα - super ευεξία και ότι η ευεξία είναι αντίθετο του άγχους και της κατάθλιψης. Το άγχος, οποίο τελευταία έχει βρεθεί ότι σχετίζεται με την υψηλότερη νοημοσύνη, το έχουμε όλοι. Είναι το αποτέλεσμα της φυσικής επιλογής.

«Η Φυσική επιλογή είναι η διαδικασία εξέλιξης των ειδών μέσω της οποίας οι οργανισμοί που είναι καλύτερα προσαρμοσμένοι στο περιβάλλον αφήνουν περισσότερους απογόνους από εκείνους που είναι λιγότερο προσαρμοσμένοι. » (Βικιπαίδεια)

Στο παράδειγμα του άγχους αυτοί που είχαν περισσότερο άγχος και αντέδρασαν με φυγή ή πάλη όταν βρέθηκαν μπροστά στον εχθρό, είχαν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν απογόνους. Αυτό αφορά το φυσικό περιβάλλον, οποίο είναι διαφορετικό από την καθημερινότητα μας.

Τώρα τι γίνεται; Οι γυναίκες τι άντρες επιλέγουν για να κάνουν παιδιά; Ή μήπως, επειδή οι άνδρες είναι περισσότεροι, οι άνδρες επιλέγουν; Και πάλι, τι γυναίκες επιλέγουν - με άγχος (πιο έξυπνες) ή ευτυχισμένες (χαζοχαρούμενες);

Το θέμα που αναπτύσσει ο Sir Ken Robinson είναι φανταστικό – το αν πρέπει να μελετάμε τον κόσμο έξω από μας (κλασσική εκπαίδευση) ή κόσμο μέσα μας!

Και εγώ αναρωτιόμουν αφού η ιστορία της ανθρωπότητας συνέχεια αυξάνεται και η ύλη του μαθήματος ιστορίας στα σχολεία αυξάνεται, πόσα βιβλία ιστορίας (ένα μέρος του κόσμου έξω από μας) θα έχουν να διαβάσουν στο μέλλον οι μαθητές!

Πρέπει αντί για αυτό να έχουμε περισσότερη αυτογνωσία (ένα μέρος του κόσμου μέσα μας).

Digilove ΙΙ

Τα κατάφερα φέτος! Νόμιζα πως θα τελειώσω το Πάντειο χωρίς να παρακολουθήσω αυτό το μάθημα.

Το θέμα ήταν το ίδιο – το  Digilove – Σχέσεις από απόσταση και το Διαδίκτυο. Παρακολουθήσαμε το βίντεο με την Σταχτοπούτα - Tinderella: A Modern Fairy Tale . Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη μου αντίδραση ήταν ο θυμός και η πρώτη δράση το να σκεφτώ:«No comment.» Πρώτα, θύμωσα επειδή η κοπέλα έψαχνε πρίγκιπα και διάλεξε το συγκεκριμένο, ενώ το αγόρι έχει μία λίστα από κοπέλες. Δεύτερο που δεν μου άρεσε είναι ότι ξεκινάει ωραία η ιστορία ομαλά και τελειώνει απότομα και με το τέλος που δεν περιμένεις.

Προσπαθήσαμε να απαντήσουμε σε ερωτήσεις:

• Τι ανάγκες καλύπτουν οι σχέσεις μέσω Ίντερνετ;
• Αν η σχέση μέσω Ίντερνετ μπορεί να γενικευτεί και offline;

Μάλλον, πότε μπορεί να γενικευτεί ή, καλύτερα, πότε γίνεται γενίκευση και πότε διάκριση.

Γενίκευση γίνεται όταν μία συμπεριφορά ενισχύεται σε ένα πλαίσιο. Αυξάνεται τότε η συχνότητα της σε αυτό το πλαίσιο και σε άλλα παρόμοια πλαίσια χωρίς να έχει ενισχυθεί σε παρόμοια πλαίσια.

Το ίδιο αφορά και την μείωση της συχνότητας της συμπεριφοράς. Όταν δεν ενισχύεται σε ένα πλαίσιο, θα μειώνεται σε αυτό αλλά και σε παρόμοια πλαίσια.

Μακροπρόθεσμα, θα γίνει διάκριση – η συμπεριφορά θα εκδηλώνεται σε ένα πλαίσιο(εκεί που έχει ενισχυθεί) και δεν θα εκδηλώνεται σε άλλα πλαίσια(εκεί που δεν έχει ενισχυθεί).

Και είπα ότι σε σχέση με το Ίντερνετ έχουμε δυο περιπτώσεις:

• H μία περίπτωση είναι όταν κάποιος κάνει σχέση μέσω Ίντερνετ επειδή έχει σοβαρό και πραγματικό πρόβλημα και δεν μπορεί να κάνει σχέση στη πραγματική ζωή. Σε αυτή την περίπτωση θα γίνει διάκριση των δυο πλαισίων, όχι γενίκευση. Τί μπορεί να είναι σοβαρό; Παράδειγμα, σοβαρό θέμα με την εμφάνιση ή όταν θέλει να κάνει κάτι μη κοινωνικά αποδεκτό;
• Στη δεύτερη περίπτωση είναι τα άτομα που δεν έχουν σοβαρό πρόβλημα, το πρόβλημα είναι προσωρινό, στο μυαλό τους, λόγο κάποιων εμπειριών κτλ. Εδώ, εάν ξεκινήσει η σχέση μέσω Ίντερνετ, μπορεί να γενικευτεί και έξω. Παράδειγμα, κάποιος που ντρέπεται λόγο αυστηρών αρχών της οικογένειας ή φοβάται επειδή δεν πέρασε καλά στη τελευταία σχέση ή ακόμα και όταν απλά δεν έχει γνωστούς ή χρόνο για να κάνει μία γνωριμία έξω από το Διαδίκτυο.

Παρακολούθησα τα βίντεο για ιστοσελίδες γνωριμιών. Έχω μπει και εγώ πολύ παλιά να δω χωρίς να γραφτώ. Θυμάμαι ότι με έχει πιάσει απελπισία.

Έχει αρκετές συμβουλές στα βίντεο από τα TED ομιλίες, αχρείαστες να είναι αλλά είναι οι εξείς:

• να γράφουμε περισσότερα πράγματα για τον εαυτό μας και στο προφίλ και στα μηνύματα
• τώρα το να ψάχνεις ταίρι είναι σαν να ψάχνεις για δουλεία ή να αγοράζεις καινούριο ρούχο – πρέπει να γράψεις και να στείλεις αρκετά βιογραφικά και να δοκιμάσεις αρκετά ρούχα εάν θέλεις να βρεις αυτό που σου ταιριάζει
• οι γυναίκες νιώθουν άβολα όταν ο άνδρας βιάζεται, να τις γράψεις δυο email από την σελίδα γνωριμιών, μετά ζήτησε της το κανονικό email για να νιώθει ότι είναι έξω από το πλήθος της σελίδας γνωριμιών και γράψε δυο γράμματα αποκεί. Μέτα πάρε την τηλέφωνο την προγραμματισμένη ώρα δυο φορές και κανόνισε ένα σύντομο ραντεβού πριν βγείτε για κανονικό ραντεβού.

Αυτά!  

Επειδή σκέφτομαι να κάνω βίντεο για τον σχολικό εκφοβισμό, είδα μερικά έτοιμα στο YouTube, συγκινήθηκα πάρα πολύ. Νομίζω ότι θα έχει ενδιαφέρον. Ανυπομονώ να το ξεκινήσω.

DigiLove – πότε είναι παγίδα;

Γενικά, θέλω να πω ότι δεν μου αρέσει η ιδέα. Βέβαια, έχει μεγάλη σημασία εάν η πρώτη συνάντηση είναι offline ή online.

Λόγο του Ίντερνετ, πιστεύω ότι υπάρχει περισσότερη επικοινωνία σαν ποσότητα.

Η ποιότητα είναι αυτή που «κουτσαίνει». Ακόμα και το digital sex, νομίζω, ότι μπορεί να προσφέρει μεγάλη ευχαρίστηση, αλλά όχι ικανοποίηση και ολοκλήρωση συναισθηματική. Είναι sex όπως και λέγεται.

Το Ίντερνετ όντως μπορεί να βοηθήσει να κρατήσει περισσότερο ένας, συνήθως καταδικασμένος, καλοκαιρινός έρωτας. Και υπάρχουν περιπτώσεις γνωριμίας με happy end. Πως δεν θυμήθηκα στο μάθημα ότι μια συμμαθήτρια μου γνώρισε ένα παιδί μέσω Ίντερνετ. Μάλιστα έφυγε από την Ελλάδα και παντρεύτηκαν!

Πάντα όμως υπάρχει η ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ. Και αυτό θεωρώ το μεγαλύτερο μειονέκτημα της σχέσης μέσω Ίντερνετ. Η ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ, οποία στην αρχή ενοχλεί το ζευγάρι και στη συνέχεια το περίγυρο. Και οπωσδήποτε υπάρχει αρνητικό συναίσθημα.

Επίσης, όταν είναι όλα καλά , μέλη-γάλα, οκ. Σε περίπτωση που υπάρχει κάποιο πρόβλημα ή παρεξήγηση, είναι πολύ δύσκολο και πιο χρονοβόρο να λυθεί μέσω Ίντερνετ.

DigiLove – πότε είναι παγίδα?

Εκτός από τις περιπτώσεις που κάποιοι ψάχνουν στο Ίντερνετ να κάνουν κάτι κοινωνικά μη αποδεκτό και μπορούμε να πέσουμε θύμα εκμετάλλευσης, ειδικά να νεαρά άτομα και τα άτομα που δεν είναι εξοικειωμένα με το Διαδίκτυο – δηλαδή στην αρχή.

Υπάρχει και άλλη περίπτωση που θέλω να περιγράψω εδώ. Διάβασα ένα βιβλίο δύο Αμερικάνων ψυχολόγων της Janet Klosko και του Jefrey Young που λέγεται «Reinventing Your Life: The Breakthrough Program to End Negative Behavior and Feel Great Again». Μάλιστα, είναι διαθέσιμο στα βιβλιοπωλεία και στα ελληνικά με το τίτλο «ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΞΑΝΑ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ».Το βιβλίο μιλάει για 11 «παγίδες της ζωής». Μια από τις παγίδες είναι η παγίδα της συναισθηματικής στέρησης. Τα άτομα αυτά τα αντιπροσωπεύει η φράση - «Ποτέ δεν θα μου δώσουν την αγάπη που χρειάζομαι». Είναι τα άτομα που είχαν πολύ ψυχρή μητέρα ή άλλο πρόσωπο που τους φρόντιζε. Έχουν στερηθεί την αγάπη, ζεστασιά ως παιδιά. Γιαυτό, για κάποιους από αυτούς, όχι για όλους, ισχύει το εξής – νιώθουν έλξη για τα ψυχρά, απορριπτικά άτομα. 
Σκέφτομαι ότι αυτό μπορεί να ισχύει πιο πολύ για άτομα που έχουν πιο έντονη σεξουαλικότητα που ξεκίνησε κάπως νωρίς έτσι ώστε η έλξη να συσχετιστεί στη παιδική ηλικία, εφηβεία με άτομο της φροντίδας και με ψυχρότητα και έχει δημιουργηθεί εξαρτημένο αντανακλαστικό.

Η φράση «Οι άντρες είναι σαν τα γραμματόσημα, όσο πιο πολύ τους φτύνεις τόσο πιο πολύ κολλάνε… » δεν ισχύει μόνο για άντρες, αλλά δεν ισχύει ούτε για όλους τους άνδρες. Άρα, δεν ισχύει για όλους τους άντρες και γυναίκες.

Όπως είπε η Σμαράγδα Καρύδη όταν ρωτήθηκε - «Όταν δεν με θέλει αυτός, δεν τον θέλω ούτε εγώ!»

Λοιπόν, τα συναισθηματικά στερημένα άτομα, ερωτεύονται πάρα πολύ στην αρχή άτομα που είναι ψυχρά, μη διαθέσιμα. Αυτά μπορεί να είναι – απλά ψυχρά άτομα, παντρεμένα, κάποια που μένουν μακριά, είναι ακόμα σε άλλη σχέση, δεν έχουν αποφασίσει να χωρίσουν. Εδώ έρχεται η γνωριμία μέσω Ίντερνετ.

Όταν κάποια στιγμή το άλλο άτομο ερωτευτεί και αγαπήσει το συναισθηματικά στερημένο άτομο, η έλξη περνάει! Και έτσι συναισθηματικά στερημένο άτομο μένει με την απορία «Γιατί ερωτεύομαι άτομα που δεν μπορώ να κάνω σχέση;» και όχι «Γιατί μου περνάει όταν με αγαπάνε;»

Ένας φυσιολογικός(o άλλος) άνθρωπος μένει με την απορία «Πώς κάτι τόσο έντονο μπορεί να χαθεί; Δεν μπορεί! Ήταν ψέμα;»

Όχι, ήταν παγίδα, και για τους δυο, αλλά δεν φταίει κανείς.

ΟΥΤΟΠΙΑ – ΕΥΤΟΠΙΑ - ΔΥΣΤΟΠΙΑ

  Το μάθημα στις 18 Απριλίου ήταν τελείως διαφορετικό. Έπρεπε να μοιραστούμε σε ομάδες και να φτιάξουμε κολάζ. Το θέμα; Έλα, ντε!

  Μπαίνω το πρωί στη σελίδα για να δω την ύλη του μαθήματος. Τίποτα!

Μπαίνω με το τάμπλετ την ώρα του μαθήματος. Τίποτα!

Ρωτάω σε λίγο τα κορίτσια:«Ποιο είναι το θέμα του μαθήματος, μήπως δεν το άκουσα εγώ;» Τίποτα.

  Σε λίγο μας έδωσε ο καθηγητής 75 φωτογραφίες-ερεθίσματα, από τις οποίες έπρεπε να διαλέξουμε 2 με 3 ο καθένας. Έπρεπε να φτιάξουμε σε ομάδες 2-3 ατόμων ένα παραμύθι, να το κάνουμε κολάζ και να το παρουσιάσουμε στους υπόλοιπους. Πέρασε μία ώρα πάρα πολύ γρήγορα. Εγώ δεν έμεινα ευχαριστημένη με το δικό μας αποτέλεσμα καθόλου – δεν καταλάβαμε από την αρχή ότι έπρεπε να είναι σε στιλ παραμυθιού, δεν το πήραμε σοβαρά, δεν δέθηκε η ομάδα; Δεν ξέρω. Να το!

Ο τίτλος - Ο Βιομηχανοποιημένος Άνθρωπος

(whiteowl2016, StoryLane, khatunas) 

 

  Στις 17:00 ξεκίνησε η παρουσίαση των παραμυθιών! Δεν ένοιωθα ωραία, να πω την αλήθεια. Ήταν ενδιαφέρον, όμως. Είχα απορία να δω τα παραμύθια τα υπόλοιπα. Κάποια 2-3 μου άρεσαν πάρα πολύ.

  Τα συναισθήματα των παρουσιαστών – άγχος, να τρέμουν, γέλιο, πολύ γέλιο, αμηχανία, χιούμορ, από όλα!

  Αυτό που ακούστηκε πολύ από τα παραμύθια και μου έκανε εντύπωση ήταν – μοναξιά, άδειος άνθρωπος, χωρίς συναισθήματα, χωρίς αγάπη, σχέσεις χωρίς ουσία, αποφυγή της πραγματικότητας!

Ήρθε η ώρα να ακούσουμε το θέμα του μαθήματος!

 

ΟΥΤΟΠΙΑ – ΔΥΣΤΟΠΙΑ

  Το μάθημα συνεχίστηκε και στο σπίτι, όπως πάντα. Ενώ ήξερα τον ορισμό της ουτοπίας – το θυμάμαι από το σχολείο όταν μάθαμε για το ομότιτλο βιβλίο του Thomas More που εκδόθηκε το 1516.

«Περιγράφει μία φανταστική κοινωνία σε ένα νησί του Ατλαντικού Ωκεανού που διαθέτει ένα φαινομενικά τέλειο κοινωνικό, πολιτικό και νομικό σύστημα.

Με τον όρο/έννοια ουτοπία εννοούμε:

• τον ιδανικό τόπο ή τις ιδανικές καταστάσεις που δεν υπάρχουν πουθενά (Γι αυτόν τον λόγο ο Μορ χρησιμοποίησε στην λέξη το αρνητικό μόριο ού) και
• είναι αδύνατον ή πολύ δύσκολο να υλοποιηθούν.

Εναλλακτικά, για να περιγραφεί μία τέτοια επιθυμητή, ιδανική κοινωνία αλλά ως εφικτός και όχι ως αδύνατος στόχος, έχει χρησιμοποιηθεί ο όρος ευτοπία.

Αντίθετα, για μία φανταστική κοινωνία απόλυτης δυστυχίας χρησιμοποιείται ο αρνητικά φορτισμένος όρος δυστοπία.» ( el.wikipedia.org/wiki/Ουτοπία).

  Σε κάποιες περιπτώσεις αναφέρονται δυστοπία και ουτοπία ως αντώνυμες σε άλλες δυστοπία και ευτοπία ως αντώνυμες. Το δεύτερο μου φαίνεται το σωστό.

  Μου άρεσε πολύ το ψηφιακό τέχνημα (scoop.it) για την Ουτοπία και τη Δυστοπία με μια επιλογή σχετικών άρθρων (Χριστίνα Γκίνη).

Εκεί που περιγράφει το καθεστώς, μου θυμίζει τα παλιά κράτη – Ρουμανία του Τσαουσέσκου και Σοβιετική Ένωση του Στάλιν. Επίσης, λίγο την σημερινή Κούβα.

Για να απαντήσω στην ερώτηση τι με τρομάζει περισσότερα, θα πω τη δεύτερη κατάσταση γιατί:

• νομίζω, υπάρχει λιγότερη κατανόηση από τους πολίτες της αρνητικής κατάστασης  και
• όταν αυτό γίνεται παγκόσμιο φαινόμενο, δεν έχει ο άνθρωπος που το βιώνει μέσω σύγκρισης, π.χ. Με το διπλανό κράτος που οι άνθρωποι ζουν καλύτερα.

   Ήταν πολύ ενδιαφέρον τα βίντεο και τα άρθρα για ουτοπία – δυστοπία.

Δεν με τρομάζει πολύ το μηχάνημα που διαβάζει τα συναισθήματα του άλλου. Δεν πιστεύω ότι θα το χρησιμοποιήσει πολύς κόσμος.

Μου άρεσε πάρα πολύ το άρθρο για τον Βarry Schwartz και η ομιλία του στο TED «The paradox of choice».

Από τα βίντεο με στεναχώρησε το «What's on your mind?».

Με συγκίνησε στο «Look Up» το γεγονός ότι έγραψε τόσο μεγάλο και ωραίο ποίημα!

Πληθοπορισμός και Wikipedia:μια συμμετοχική κουλτούρα

   Κατάφερα και πήγα και στο δεύτερο μάθημα, ελπίζω να συνεχίσω γιατί έχω θέμα που να αφήνω το παιδί κάθε φορά. Σε τέτοιες περιπτώσεις μου έρχεται στο μυαλό η φράση του Γιούρι Γκαγκάριν (του πρώτου Ρώσου κοσμοναύτη) όταν έκανε πρώτο στην ιστορία της ανθρωπότητας γύρο της Γης. Καθώς ήταν σε συνεχή επικοινωνία με την Γη, λέει αξιολογώντας την πτήση:«Πέντε λεπτά, η πτήση κανονική!».

   Επειδή δεν ήξερα εάν θα συνεχίσω να πηγαίνω στο μάθημα, στο πρώτο μάθημα τα συναισθήματα μου ήταν περίεργα - δεν μπορούσα να χαρώ το μάθημα. Στο δεύτερο μάθημα ήμουν πιο χαρούμενη.

   Το θέμα του μαθήματος πάλη ενδιαφέρον – Πληθοπορισμός και Wikipedia :μια συμμετοχική κουλτούρα (Crowdsourcing & Wikipedia: a participatory culture).       Είχαμε πολύ καλό καλεσμένο – τον Μάνο Κεφαλά που είναι πολύ ενεργό μέλος της ελληνικής Wikipedia.

   Μάθαμε την έννοια πληθοπορισμός (Crowdsourcing), οποία επινοήθηκε το 2006 από τον Jeff Howe. Μάθαμε ποια είναι διαφορά του crowdsourcing με το outsourcing και είδαμε μερικά παραδείγματα. Το παράδειγμα της Wikipedia αναλύθηκε ποιο πολύ.

   Ένας από τους λόγους που μου αρέσει αυτό το μάθημα είναι ότι προσπαθεί με πολλά μέσα να εξηγήσει τις έννοιες. Παράδειγμα, σε αυτό το μάθημα είχε πολλά βίντεο. Από αυτά τα βίντεο μου άρεσε η ομιλία της Rovan Jaafar Altaia που είπε ότι όταν θέλει να μάθει κάτι, ξεκινάει ένα λήμμα στη Wikipediα. Πρώτη εμπειρία της με τη Wikipedia ήταν όταν έγραψε ένα λήμμα και το κοίταξε μετά από 2 χρόνια. Έμεινε έκπληκτη με το αποτέλεσμα – το είχαν αλλάξει και συμπληρώσει, το έχει δει πολλής κόσμος. Τη βλέπει την Wikipedia ως μέσω για να βρεις αληθινή πληροφορία, αποφεύγοντας τα ΜΜΕ, που δεν είναι πάντα αντικειμενικά. Επίσης, νιώθει ότι με το να γράφει στη Wikipedia, αλλάζει τον κόσμο.

   Ο Μάνος μας μίλησε για την εμπειρία του στην ελληνική Wikipediα. Μίλησε για τους κανόνες ουδετερότητας, επαληθευσιμότητας και απαγόρευσης δημοσίευσης πρωτότυπης έρευνας. Είναι και δάσκαλος Wikipediα – μαθαίνει σε παιδάκια να γράφουν λήμματα για την Wikipediα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι τους μαθαίνει και συναισθηματική και κοινωνική νοημοσύνη. Για μένα και αυτό είχε ενδιαφέρον γιατί δουλεύω μερικές ώρες σε έναν παιδικό σταθμό και εκεί η διευθύντρια αυτό μου ζήτησε – να μάθω στα παιδιά συναισθήματική και κοινωνική νοημοσύνη. Τελικά, είναι πολύ σημαντική!

Ψυχοθεραπεία, διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

  Χθες παρακολούθησα για πρώτη φορά το μάθημα «Η Κουλτούρα του Διαδικτύου: Κοινωνιοψυχολογικές προσεγγίσεις και εφαρμογές»! Έχω ακούσει από πέρσι ότι είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον μάθημα, αλλά δεν μπορούσα να το παρακολουθήσω λόγο της ώρας και είχα απελπιστεί. Φέτος, λοιπόν, έχω μεγάλη χαρά που κατάφερα και πήγα! Τον καθηγητή τον έχω γνωρίσει σε άλλο μάθημα και είναι πάρα πολύ δημιουργικός και πρωτοπόρος. Εμένα, που αγχώνομαι πολύ, αυτό που μου δίνει είναι η ηρεμία - απίστευτη ηρεμία, ενέργεια και αυτοπεποίθηση! 

  Ο τρόπος που γίνεται το μάθημα αυτό, επίσης, μου αρέσει πάρα πολύ, φεύγω από το μάθημα σίγουρη και γεμάτη με γνώση και όχι αγχωμένη για το πόσο πρέπει να μάθω στο σπίτι. Μετά από την παρουσίαση του θέματος και κάποιον άλλον διακριτικών ερεθισμάτων, οι φοιτητές ενθαρρύνονται να συζητήσουν για το θέμα σε ομάδες 2-3 ατόμων. Στη συνέχεια κάθε ομάδα μοιράζεται με τους υπόλοιπους τα βασικά σημεία συζήτησης. Με αυτό το τρόπο μαζεύονται εμπειρίες όλον σχετικά με το θέμα και αυτό από μόνο του έχει αξία.

  Το θέμα του μαθήματος αυτή την φορά ήταν «Ψυχοθεραπεία, διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης». Πολύ ενδιαφέρον θέμα, οποίο με έχει απασχολήσει πολλές φορές από τότε που είμαι χρήστης διαδικτύου. Ιδιαίτερα, το κομμάτι που αφορά το πώς το διαδίκτυο μπορεί να λειτουργήσει για πολλούς ασυνείδητα ως ψυχοθεραπεία. Στο μάθημα, βέβαια, έμαθα και άλλα πράγματα που αφορούν την ψυχοθεραπεία και το διαδίκτυο - για τις ιδιαιτερότητες που αφορούν την χρήση διαδικτύου ως μέσο στη ψυχοθεραπεία, καθώς και τα διλήμματα που αντιμετωπίζει ένας σύγχρονος ψυχοθεραπευτής.

  Για να ξεκινήσουμε συζήτηση για την ψυχοθεραπεία και διαδίκτυο, κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να ορίσουμε την ψυχοθεραπεία και το πώς ήταν ψυχοθεραπεία χωρίς το ίντερνετ. Τι είναι, λοιπόν, ψυχοθεραπεία και πώς λειτουργεί;

• «Ο σύμβουλος ή ο θεραπευτής προσφέρει ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης, αποδοχής και ειλικρινούς ενδιαφέροντος που σου επιτρέπει να εξερευνήσεις με ασφάλεια τα προβλήματα που σε απασχολούν και να ανακαλύψεις νέους τρόπους κατανόησης και αντιμετώπισης της πραγματικότητας.
  Έχοντας τη δυνατότητα να εκφράσεις ελεύθερα τις σκέψεις και τα αισθήματά σου ανακαλύπτεις υποσυνείδητα κίνητρα, ανάγκες, προσδοκίες, φόβους και πεποιθήσεις τα οποία καθόριζαν τη ζωή σου χωρίς να το καταλαβαίνεις και ανακαλύπτεις νέους λειτουργικούς τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς.
  Ο καλός θεραπευτής σε ακούει με σεβασμό και προσοχή χωρίς να σε κρίνει. Σου παρέχει ένα επικοινωνιακό χώρο συναισθηματικής ασφάλειας ώστε να έρθεις σε επαφή με τις άγνωστες πτυχές του εαυτού σου.
  Η αποδοχή και ο σεβασμός των αδυναμιών σου από τον θεραπευτή, σε βοηθά να σέβεσαι και εσύ τον εαυτό σου και να νοιώθεις ισορροπία και εσωτερική αρμονία. Η αίσθηση ότι είσαι σημαντικός και αξιόλογος σε βοηθά να επιμείνεις στις προσπάθειές σου για αυτοβελτίωση.»

 

  Το διαδικτύου είναι ένα περιβάλλον που κάποιος μπορεί σχετικά εύκολα να βρει έναν άγνωστο και να εκφράσει άφοβα τα συναισθήματα του και τις σκέψεις του, παράδειγμα, μέσω chatrooms.

   Από την άλλη στο ίντερνετ είναι εύκολο πάλη να εκφράσει κανείς τα υποσυνείδητα κίνητρα, ανάγκες, αντιμετωπίσει φόβους, παράδειγμα, μέσω των avatar. Και όλα αυτά ασυνείδητα!

   Μέσω αυτοπαρατήρησης, ίσος αργότερα, επιτυγχάνεται και αυτογνωσία, που είναι και αυτή ένας από τους βασικούς σκοπούς της ψυχοθεραπείας. (Όταν αναρωτιόμαστε το γιατί επιλέξαμε αυτό το avatar; γιατί μιλήσαμε με αυτόν τον άνθρωπο; Ίσος είναι πτυχές του εαυτού μας που δεν τις ξέραμε, δεν είχαμε παρατηρήσει, δεν είχαμε εκφράσει;)

   Η μετουσίωσης του Φρόιντ, λόγο του ίντερνετ αλλάζει την μορφή έκφρασης – εκεί που θα μπορούσε να κάνει κανείς μια μετουσίωση στην πραγματική ζωή, στο διαδίκτυο μπορεί να κάνει πολλές και ταυτόχρονα να τις περιορίσει όλες στο διαδίκτυο. Αλλάζει τελείως η ζωή μας, είναι αυτή η disruptive επίδραση του διαδικτύου, αν το έχω καταλάβει καλά.

   Όλα αυτά με έκαναν παλιά να σκέφτομαι, ότι ίσος η ανάγκη για ψυχοθεραπευτές θα μειωθεί γενικά στον κόσμο. Όμως, εμφανίζονται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που είναι στις περισσότερες φορές απλά η διαδικτυακή μας παρουσία, εννοώ ότι εμφανιζόμαστε με το πραγματικό μας όνομα και επίθετο. Οπότε, κατά κάποια τρόπο, το διαδικτύου μοιάζεται με το πραγματικό κόσμο όλο και περισσότερο.

   Για να δούμε τώρα άλλες διαφορές του διαδικτύου με το πραγματικό κόσμο σε ότι αφορά την ψυχοθεραπεία. Τι θα μπορούσε να κάνει παλιά ένας άνθρωπος για να νιώθει καλύτερα; Μετουσίωση, να αγοράσει βιβλία αυτοβοήθειας, να πάει στον ψυχολόγο, οποίος αργότερα, ίσος, θα τον έβαζε και σε ομαδική θεραπεία. Σε ότι αφορά τα βιβλία, τις ίδιες σχεδόν πληροφορίες μπορεί να βρει κανείς και στο διαδίκτυο. Μπορεί, επίσης, να μπει μόνος του σε ομάδες που τα άτομα με τα ίδια προβλήματα μοιράζονται τον πόνο τους.

   Όλα αυτά που περιέγραψα παραπάνω αφορούν το πώς το άτομο που χρειάζεται ψυχολογική βοήθεια μπορεί να χρησιμοποιήσει το ίντερνετ.

   Από την άλλη έχουμε τους ψυχοθεραπευτές που και αυτοί χρησιμοποιούν το ίντερνετ στην πρακτική τους. Έμαθα πολλά πράγματα στο μάθημα. Ότι, για παράδειγμα, οι ψυχολόγοι κάνουν συνεδρίες μέσω skype, υπάρχει δυνατότητα για συμπεριφορικές και άλλες θεραπείες για αγχώδεις διαταραχές, φοβίες και εξαρτήσεις μέσω ίντερνετ (Virtual Reality Therapy).

   Έμαθα, επίσης, ότι υπάρχουν προβλήματα λόγο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σε ότι αφορά τον σεβασμό στο απόρρητο των πελατών και τα όρια των ρόλων. Παράδειγμα, θα πρέπει να κάνει ο ψυχολόγος τους πελάτες του φίλους στο facebook;

  Έμαθα ότι είναι δύσκολο στο ίντερνετ να κρύψεις προσωπικές πληροφορίες και ότι στην ουσία το ίντερνετ μοιάζει με ένα μεγάλο χωριό, οπού όλα μαθαίνονται γρήγορα. Και τα διαλείμματα που έχουν οι σύγχρονοι ψυχολόγοι, κατά παράδοξο τρόπο, μοιάζουν με προβλήματα των ψυχολόγων που ασκούν το επάγγελμα στην επαρχία.

   Ήταν πολύ ευχάριστη εμπειρία. Ανυπομονώ για το επόμενο μάθημα!